فهرست مطالب

جراحی استخوان و مفاصل ایران - سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 49، پاییز 1393)

مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 49، پاییز 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/08/08
  • تعداد عناوین: 8
|
  • رسول رحیم زاده *، پژمان ناظم زمردی، محمد فرزین تاجوانچی صفحات 132-139
    پیش
    زمینه
    نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده زیست سازگار است که دارای خواص هدایت و القای استخوانی است و سبب اتصال بیولوژیکی قوی پیوند با استخوان می شود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آزمایشگاهی، 18 خرگوش نر بالغ نژاد نیوزلندی به سه گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه 6 خرگوش) و ضایعه استخوان برداشت شده با 10 میلی متر طول در وسط استخوان زند زبرین تحت بیهوشی عمومی ایجاد گردید. در گروه 1، حیوانات بدون پرکننده رها شدند، در گروه 2 ضایعه با استخوان اسفنجی 10 میلی متری، و در گروه 3 ضایعه با داربست استخوان اسفنجی با پوشش نانوهیدروکسی آپاتیت پر شدند. استخوان های زند زبرین جراحی شده 60 روز پس از جراحی خارج و تحت بررسی پاتولوژی و بیومکانیکی قرار گرفتند.
    یافته ها
    در عکس های پرتونگاری، مقدار ناچیزی از کالوس داخلی، محل نقیصه را در روز 60 در گروه کنترل و گروه 1 پر کرد، در گروه 3 کالوس داخلی در روز 30 تشکیل شد. در شاخص بار نهایی، گروه 2 و 3 در مقایسه با گروه 1 اختلاف معنی داری نشان دادند (0/05>p). در ارزیابی پاتولوژی استخوان سازی داخل غضروفی و ترمیم ثانویه شکستگی در قسمت میانی ناحیه نقیصه در گروه های 2 و 3 رخ داد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه بین دو گروه با و بدون پوشش نانوهیدرکسی آپاتیت تفاوت معنی داری وجود داشت و عملکرد این دو ماده در روند التیام استخوانی 12 هفته پس از جراحی نسبت به گروه کنترل قابل ملاحظه بود.
    کلیدواژگان: هیدروکسی آپاتیت، ساختار نانو، استخوان، پیوند استخوانی
  • غلامحسین شاهچراغی *، مهزاد جاوید، محمد آراسته صفحات 140-147
    پیش
    زمینه
    بیماری ترومبوآمبولیک (TED) پس از آرتروپلاستی کامل زانو به ندرت در ایران رخ می دهد. در این مطالعه، بروز ترومبوز وریدی در بیماران مبتلا به آرتروز مفصل زانو که با جایگزینی زانو در جنوب ایران درمان شده بودند، بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه آینده نگر «بررسی موردها» طی یک سال، تعداد 100 آرتروپلاستی کامل زانو برای احتمال ایجاد ترومبوز وریدی توسط ارزیابی بالینی و سونوگرافی رنگی داپلر قبل از عمل و 2 ماه بعد از عمل و همچنین توسط ارزیابی بالینی یک سال پس از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در این مطالعه به طور تصادفی وارفارین یا انوگزاپارین پروفیلاکسی دریافت کردند.
    یافته ها
    در مجموع 77 زن و 23 مرد با میانگین سنی 67 سال (82-52 سال) وارد مطالعه شدند. متوسط افت هموگلوبین 2/7 گرم با وارفارین و 3/3 با انوگزاپارین مشاهده شد. هیچ موردی از ترومبوز، آمبولی ریوی، خونریزی، سندرم ترومبوتیک یا همارتروز عمده مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    ایجاد ترومبوز وریدی در بیماران استئوآرتریت زانو که تعویض مفصل زانو می شوند به خوبی با وارفارین یا انوگزاپارین قابل پیشگیری است. خونریزی با انوگزاپارین نسبت به وارفارین پس از عمل بیشتر مشاهده می شود.
    کلیدواژگان: ترومبوآمبولی وریدی، وارفارین، انوگزاپارین، تعویض مفصل زانو
  • علی اکبر اسماعیلی جاه، منوچهر وحید فرهمندی *، محمدرضا عباسیان، علی معظمی پور، مهندس فرشاد صفدری صفحات 148-153
    پیش
    زمینه
    شکستگی های «جلو پا» (forefoot) آسیب شایع در اورژانس های ارتوپدی است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان غیرجراحی شکستگی های «جلو پا» با استفاده از کفش های off-loading و مقایسه آن با نتایج گچ گیری بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مورد شاهدی، 60 بیمار دچار شکستگی «جلو پا» در دو مرکز درمانی شهر تهران که اندیکاسیون جراحی نداشتند، به طور مساوی در دو گروه گچ گیری (C) و کفش قرار گرفتند. میزان جوش خوردن شکستگی ارزیابی شد. قبل و پس از درمان، شدت درد اندازه گیری شد و «مقیاس انجمن پا و مچ پا امریکا» (AOFAS) تکمیل گردید و نتایج بین دو گروه مقایسه شد. مدت زمان پیگیری بیماران در گروه گچ گیری 4/2±36/5 روز و در گروه، 4/7±33/3 روز بود (0/05≤p).
    یافته ها
    در تمامی بیماران، شکستگی جوش خورده بود و همگی به فعالیت قبلی خود بازگشتند. میزان شدت درد در گروه C برابر 1/4±5/4 و گروه OS برابر 1/1±5/9 (0/05≤p).؛ و میانگین نمره در گروه C برابر 14/7±92/3 و گروه OS برابر 12/3±94/5، و در ویزیت نهایی نتایج دو گروه از نظر آماری یکسان بود. در گروه گچ گیری، 2 بیمار دچار مشکلات پوستی و 1 بیمار دچار علایم ترومبوز وریدی عمیق شدند.
    نتیجه گیری
    کفش off-loading به خوبی می تواند در درمان شکستگی های «جلو پا» استفاده گردد. اگرچه در این مطالعه، بین دو روش اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی با توجه به نتایج مطلوب و عدم بروز عوارض پوستی، استفاده از این کفش ها در درمان غیرجراحی شکستگی های «جلو پا» توصیه می شود.
    کلیدواژگان: جلو پا، شکستگی استخوان، گچ، کفش
  • محمد فروزش فرد، محمد میرزایی خواه *، احمد شیخی، نعیم سادات کیا، مجید میرمحمدخانی، محسن پورعزیزی صفحات 154-159
    پیش
    زمینه
    شکستگی ران شایع ترین شکستگی ارتوپدی به خصوص در افراد مسن است. این نوع شکستگی یکی از عمده ترین علل مرگ و میر در این سنین می باشد و معمولا جراحی آن عوارض زیادی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوارض بعد از جراحی شکستگی ران بود.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، تمامی بیماران بالای 65 سال که با شکستگی ران طی 5 سال اخیر در یک مرکز درمانی سمنان جراحی شده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات پرونده 259 بیمار (120 مرد؛ 139 زن) شامل مشخصات جمعیت شناسی، شرح حال پزشکی، شرح حال جراحی شامل نوع بیهوشی، روش جراحی، مدت بستری در بیمارستان قبل و بعد از عمل، عوارض زودرس (آمبولی، ترومبوز وریدی عمیق، هماتوم و عفونت) و فوت در بیمارستان استخراج و بررسی گردید.
    یافته ها
    نوع بیهوشی در 174 بیمار (%67/2) اسپاینال، 68 (%26/3) اپیدورال و 17 بیمار (%6/6) بیهوشی عمومی بود. به طورکلی 185 بیمار (%71/4) بدون هیچ عارضه و 74 بیمار (%28/6) حداقل یکی از عوارض زودرس را داشتند. 12بیمار در بیمارستان فوت کرده بودند. تعداد 56 بیمار (%21/6) در زمان تحقیق بدون مشکل راه می رفتند و از وضعیت کنونی رضایت داشتند. 32 بیمار (%12/4) با کمک وسیله راه می رفتند و 9 بیمار (%3/5) قادر به راه رفتن نبودند.
    نتیجه گیری
    عوارض پس از جراحی شکستگی ران نسبتا بالا می باشد. به منظور بهبود سریع و کاهش عوارض، توصیه می شود تغییراتی در روش مراقبت حین و پس از عمل جراحی بیماران مسن صورت پذیرد.
    کلیدواژگان: شکستگی مفصل ران، پیرپزشکی، شکستگی گردن فمور، عوارض بعد از جراحی
  • سجاد فکور، افشین فرهادی، محمد فکور * صفحات 160-167
    پیش
    زمینه
    استئوآرتریت زانو از جمله بیماری های شایع مفصل زانو در سنین بالا می باشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی تصادفی در یک مرکز درمانی تهران، 53 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو در حد خفیف و متوسط (کلگران 1 و 2) به صورت تصادفی در یکی از دو گروه متیل پردنیزولون (26 نفر) و هیالورونات سدیم (27 نفر) قرار گرفتند. هیالورونات سدیم به میزان 20 میلی گرم در 3 نوبت به فاصله 2 هفته و متیل پردنیزولون 40 میلی گرم فقط یک بار داخل زانو تزریق شد و میزان بهبودی یک و شش ماه بعد از تزریق مقایسه گردید. برای ارزیابی از «مقیاس دیداری درد» (VAS) و برای سنجش کارآیی از معیار سین سیناتی استفاده شد.
    یافته ها
    امتیاز محاسبه شده کلی در هر دو گروه به میزان معناداری بهبود یافت (0/001=p) و میزان بهبودی پس از یک ماه در معیار سین سیناتی بین دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (0/05
    نتیجه گیری
    اسیدهیالورنیک در مقایسه با متیل پردنیزولون اثر طولانی مدت بهتری جهت بهبودی علایم آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو دارد و استفاده از این دارو در درمان بیماران مذکور توصیه می شود.
    کلیدواژگان: استئوآرتریت، زانو، تزریق داخل مفصلی، درمان
  • رضا زندی، عادل ابراهیم پور، علیرضا یخچالیان *، مهندس فرشای صفدری صفحات 168-172
    در یک جوان 19 ساله، یک مورد شکستگی فمور، که در دوران کودکی با میله قابل انعطاف ثابت شده بود، در اثر تروما با انرژی پایین اتفاق افتاده بود. شکستگی تنه ران بیمار، 10 سال پیش با استفاده از دو عدد میله ثابت شده بود. شکستگی جدید برخلاف سایر شکستگی های اطراف ایمپلنت (periprosthetic) در میانه دو میله ایجاد شده بود. بیمار تحت جراحی باز قرار گرفت. میله ها بریده و خارج شدند و شکستگی با استفاده از میله داخل کانال و پیچ قفل شده ثابت گردید.
    کلیدواژگان: شکستگی فمور، تثبیت داخلی شکستگی، شکستگی استخوان، میله گذاری داخل کانالی
|
  • Rasoul Rahimzadeh *, Pejman Nazem Zomorrodi, Mohammad Farzin Tajavanchi Pages 132-139
    Background
    Nano could promote strong biological bonding between implants. In this study the effect of cancellous bone scaffold coated with/without Nano-hydroxyapatite in vivo using an animal model of bone healing was studied.
    Methods
    In an experimental study، 18 adult male New Zealand white rabbits were used dividing into three groups of six rabbits each. A segmental bone defect of 10 mm in length was created in the middle of the right radial shaft under general effective anesthesia in all rabbits. The defects in group I were left as such without filler، in group II the defect were filled up with harvested 10 mm rib bone and in group III the defect were packed with rib bone covered with nano-hydroxyapatite. The operated radiuses were removed on the 60th day and were pathologically and biomechanically evaluated.
    Results
    The radiographs showed a trace of internal callus filled the gap in 60 days in group I، whereas in group II and III internal callus almost was formed on 30 days. Repair defect in group I and II with group III; and load bearing of group II، III compared with group I showed no significant difference (p<. 05). In pathological evaluation، active endochondral ossification and secondary fracture repair took place in the middle of the defects in group II، III.
    Conclusions
    In this study، significant difference was observed between cancellous bone scaffold coated with/without nano-hydroxyapatite and healing process of these two materials were significantly better than the control group at 12 weeks post injury.
    Keywords: Hydroxyapatites, Nanostructures, Bone, Bones, Bone Transplantation
  • Gholam Hossain Shahcheraghi *, Mahzad Javid, Mohammad Arasteh Pages 140-147
    Background
    Thromboembolic disease (TED) after knee arthroplasty occurs infrequently in Iran. The aim of this study was to examine the incidence of TED in patients with osteoarthritis undergoing knee replacement in Southern Iran while on prophylaxis.
    Methods
    In a prospective case series study from January to December 2012، 100 consecutive total knee arthroplasty (TKA) candidates were evaluated for TED by clinical evaluation and doppler sonography preoperatively and 2 months postoperatively and by clinical evaluation one year after surgery. The patients in this study randomly received either warfarin or enoxaparin prophylactically.
    Results
    A total of 77 women and 23 men with mean age of 67 years (52-82 years) entered the study. The average hemoglobin drop of 2. 7 g with warfarin and 3. 3 with enoxaparin was observed. No case of TED، pulmonary embolus (PE)، major bleeding، post-thrombotic syndrome، or hemarthrosis was observed.
    Conclusions
    No clinically significant DVT was found using either enoxaparin or warfarin prophylaxis after TKA in Southern Iran. Relatively excessive postoperative bleeding was observed، particularly with enoxaparin.
    Keywords: Venus thromboembolism, Warfarin, Enoxaparin, Total knee replacement
  • Author(S): Ali Akbar Esmailiejah, Manoochehr Vahid Farahmandi *, Mohammadreza Abbasian, Ali Moazamipour, Farshad Safdari Pages 148-153
    Background
    Forefoot fractures are the most common orthopaedic injuries. In this study the outcomes of nonoperative treatment of forefoot fractures using off-loading shoes was studied and compared with those of casting.
    Methods
    In this case-control study، 60 patients with forefoot fractures in two hospitals in Tehran، Iran، who were not surgical candidates، were divided into two treatment groups: casting and off-loading shoe. The rate of bone healing was investigated. Also، patients'' satisfaction and the pain severity were measured before and after treatment. The AFAOS (American Orthopaedic Foot and Ankle Society) was completed. The treatment results were compared between the two groups. The patients were followed for 36. 5±4. 2 days in group C and 33. 3±4. 7 days in OS group (p≥. 05).
    Results
    Clinical and radiolographic success were achieved in all of the cases and all the patients returned to their previous activities. At final visit، the pain intensity was as follows: 5. 4±1. 4 in group C versus 5. 9±1. 1 in group OS (p≥. 05). The AOFAS was 92. 3±14. 7 points in group C and 94. 5±12. 3 in group OS Two patients developed skin problems and another one developed symptoms of deep venous thrombosis، all in group C.
    Conclusions
    Off-loading shoes are suitable tools to treat forefoot fractures. Although no significant difference was found between the two groups، but due to satisfactory outcome and lack of complication، off-loading shoes are recommended in non-operative treatment of forfoot fractures.
    Keywords: Forefoot, Bone fracture, Plaster cast, Shoes
  • Mohammad Foroozeshfard, Mohammad Mirzayikhah mirzayikhah *, Ahmad Sheikhi, Naimolsadat Kia, Majid Mirmohammadkhani, Mohsen Poorazizi Pages 154-159
    Background
    Hip fracture is very common orthopaedic fracture in elderly. The present study investigates the outcome after surgical treatment.
    Methods
    The hip fractures of over 65-year old patients that had undergone surgery in a 5-year period were retrospectively studied in a hospital in Semnan، Iran. The information of 259 patients (120 male، 139 women) were collected including demographic data، medical history، history of surgery (type of anesthesia، technique of surgery)، length of hospitalization before and after surgery، and death in hospital.
    Results
    From all the operated cases، 174 (67. 2%) received spinal، 68% (26. 3)، epidural and 17% (6. 6) general anesthesia. 185 pateints (71. 4%) had no complication and 74% (28. 6) had at least one complication. 12 patients (6. 4) died while in hospital. 56 cases (21. 6%) were walking with no problem; 32 (12. 4%) required walking and 9 patients (3. 5%) were not able to walk.
    Conclusions
    Complications after surgery for hip fracture are relatively high. To recover faster and reduce more serious complications، it is recommended to change the strategies on how to care for the elderly during and after surgery.
    Keywords: Hip fracture, Geriatrics, Femoral neck fracture, Complications, postoperative
  • Sajad Fakoor, Afshin Farhadi, Mohammad Fakoor* Pages 160-167
    Background
    Knee osteoarthritis is a common joint disorder in the older age patients. This study was performed to compare the efficacy of injection of methyl-prednisolone versus sodium-hyaluronate in symptomatic mild to moderate knee osteoarthritis.
    Methods
    In a randomized clinical trial، 53 patients with knee osteoarthritis were assigned to receive either methyl-prednisolone (26 patients) or sodium-hyaluronate (27 patients) in a hospital in Tehran، Iran. Sodium-hyaluronate three injections within 2-weeks interval and a single injection of 40 mg of methyl-prednisolone were given. The improvement rate was compared after one and six months.
    Results
    The total score significantly improved in both groups (p=. 001). There was no significant difference between the two groups after the first month (p≥. 05); but the results were better after six months in sodium-hyaluronate injection group (p=. 001).
    Conclusions
    Intra-articular injection of sodium-hyaluronate in comparison with methyl-prednisolone has longer efficacy in treatment of symptoms of mild to moderate knee osteoarthritis.
    Keywords: Osteoarthritis, Knee, Intraarticular injection, Treatment
  • Reza Zandi, Adel Ebrahimpour, Alireza Yakhchalian*, Farshad Safdari Pages 168-172
    A 19 year old malesustained femoral shaft fracture in misedsection o previous Ender''s nailing following a low-energy trauma. Ten years prior to that، he had suffered a femoral shaft fracture treated with two Ender nails. The patient trauma. Ten years prior to that، he had suffered a femoral shaft fracture treated with two Ender nails. The patient
    Keywords: Femoral fracture, Fracture fixation, intenal, Bone fracture, Intramedullary nailing